Ας υποθέσουμε ότι πάει ένας έφηβος στο σπίτι και λέει: «πατέρα, βρήκα κάτι ωραία αθλητικά παπούτσια με 500 ευρώ». Γενναιόδωρος ο πατέρας προβάλλει ασθενή αντίσταση. Ο μικρός επιμένει: «Αρέσουν και της μαμάς, είπε να τα πάρω». Ο πατέρας μπαίνει στο ίντερνετ και διαπιστώνει ότι το εν λόγω μοντέλο υποδημάτων είναι πολύ φθηνότερο εντούτοις δίνει τα χρήματα. Πείτε λοιπόν εσείς τι μερίδιο ευθύνης έχει αν την επόμενη ημέρα το παιδί ξαναπάει και πει: «πατέρα, μου τα πούλησαν χωρίς κορδόνια τα παπούτσια. Δώσε άλλα 100». Είπαμε μια απλή ιστορία, χωρίς χαρακτηρισμούς. Δεν είπαμε ότι ο πατέρας είχε συμφέροντα ούτε ότι ήτο βλαξ. Τα συμπεράσματα δικά σας. Το αυτό ισχύει στην ιστορία με την αγορά των υποβρυχίων: αντί πατρός έχουμε υπουργό, τον κ. Άκη Τσοχατζόπουλο.
Ο πρώην υπουργός θίγεται όταν τα συζητάμε όλα αυτά. Τον πνίγει, φαίνεται, το δίκιο του. Έτσι λοιπόν αποφάσισε να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, καταγγέλλοντας ότι με δημόσιες κριτικές και δηλώσεις βουλευτών παραβιάστηκε το τεκμήριο της αθώοτητάς του. Προς Θεού δεν θέλει λεφτά: δεν το κάνει για αποζημίωση. Είναι υπεράνω χρημάτων. Στοχεύει σε ηθική δικαίωση, εξηγούν οι δικηγόροι του. Δείτε επακριβώς τι λέει: «Οι αυθαίρετες και αναπόδεικτες διατυπώσεις έχουν δημιουργήσει απόλυτα ενοχοποιητικό κλίμα που ακύρωσε πλήρως το τεκμήριο της αθωότητάς μου».
Πράγματι το κλίμα είναι πολύ αρνητικό σε βάρος του. Πράγματι δεν έχει καταδικαστεί ακόμη για να τον λιντσάρουμε. Είναι άδικο και άνανδρο να χρησιμοποιούνται χαρακτηρισμοί. Δεν χρειάζονται όλα αυτά. Αρκεί να παραθέτει κανείς τα στοιχεία χωρίς κανένα σχόλιο. Αρκεί να αφηγείται κανείς τη ιστορία της αγοράς των υποβρυχίων σαν να ήταν μια ιστορία οικογενειακής τρέλας λόγω της αγοράς ακριβών παπουτσιών. Κι επειδή τα πράγματα είναι απλή αριθμητική ο πρώην υπουργός μπορεί να κάνει το εξής απλό για να κλείσει μια και καλή στα στόματα όσων τον λοιδορούν: να φωτοτυπήσει τις φορολογικές του δηλώσεις, για να δείξει ποια ήταν τα εισοδήματά του και μετά θα δείξει ποιες ήταν χοντρικά οι δαπάνες του. Αφήνουμε απέξω τα έξοδα καθημερινής διαβίωσης. Να υπολογίσουμε μόνο τις σπουδές των παιδιών, τα σπίτια και τα εξοχικά. Βγαίνουν τα νούμερα_ έτσι δεν είναι; Γιατί αν δεν βγαίνουν έχουμε κάθε δικαίωμα να κάνουμε δημόσια κριτική και να υποβάλλουμε δημοσίως τις απορίες μας
Ο πρώην υπουργός θίγεται όταν τα συζητάμε όλα αυτά. Τον πνίγει, φαίνεται, το δίκιο του. Έτσι λοιπόν αποφάσισε να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, καταγγέλλοντας ότι με δημόσιες κριτικές και δηλώσεις βουλευτών παραβιάστηκε το τεκμήριο της αθώοτητάς του. Προς Θεού δεν θέλει λεφτά: δεν το κάνει για αποζημίωση. Είναι υπεράνω χρημάτων. Στοχεύει σε ηθική δικαίωση, εξηγούν οι δικηγόροι του. Δείτε επακριβώς τι λέει: «Οι αυθαίρετες και αναπόδεικτες διατυπώσεις έχουν δημιουργήσει απόλυτα ενοχοποιητικό κλίμα που ακύρωσε πλήρως το τεκμήριο της αθωότητάς μου».
Πράγματι το κλίμα είναι πολύ αρνητικό σε βάρος του. Πράγματι δεν έχει καταδικαστεί ακόμη για να τον λιντσάρουμε. Είναι άδικο και άνανδρο να χρησιμοποιούνται χαρακτηρισμοί. Δεν χρειάζονται όλα αυτά. Αρκεί να παραθέτει κανείς τα στοιχεία χωρίς κανένα σχόλιο. Αρκεί να αφηγείται κανείς τη ιστορία της αγοράς των υποβρυχίων σαν να ήταν μια ιστορία οικογενειακής τρέλας λόγω της αγοράς ακριβών παπουτσιών. Κι επειδή τα πράγματα είναι απλή αριθμητική ο πρώην υπουργός μπορεί να κάνει το εξής απλό για να κλείσει μια και καλή στα στόματα όσων τον λοιδορούν: να φωτοτυπήσει τις φορολογικές του δηλώσεις, για να δείξει ποια ήταν τα εισοδήματά του και μετά θα δείξει ποιες ήταν χοντρικά οι δαπάνες του. Αφήνουμε απέξω τα έξοδα καθημερινής διαβίωσης. Να υπολογίσουμε μόνο τις σπουδές των παιδιών, τα σπίτια και τα εξοχικά. Βγαίνουν τα νούμερα_ έτσι δεν είναι; Γιατί αν δεν βγαίνουν έχουμε κάθε δικαίωμα να κάνουμε δημόσια κριτική και να υποβάλλουμε δημοσίως τις απορίες μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου