Ελεονώρα Μελέτη: "Ο χορός είναι όπως οι σχέσεις. Χρειάζεται δύο"

πηγή: queen.gr

Aρχίστε να χορεύετε!

Με τον χορό δεν είχα καμία σχέση, μέχρι πριν ένα μήνα που ξεκίνησε το DWTS. Χόρευα καθαρά κοινωνικά, όταν έβγαινα έξω με τις φίλες μου, χωρίς κανόνες, με αυτοσχέδιες φιγούρες, λίγο σουργελωδώς , αλλά μου άρεσε γιατί αφηνόμουν στον ρυθμό της μουσικής και διασκέδαζα, όπως όλοι υποθέτω,αφού ο ρυθμός είναι μέσα μας.

Με το Dwts, έχεις την ευκαιρία να μαθαίνεις κάποια πράγματα πιο τεχνικά, με βάση τους κανόνες, να βλέπεις ότι τελικά ο χορός ναι μεν είναι κάτι μαγικό αλλά σε αυτό το επίπεδο μετατρέπεται και σε κάτι απαιτητικό, ενώ ένα από τα πιο όμορφα και πολύτιμα πράγματα που διδάσκεσαι μέσα από τη διαδικασία είναι η συνεργασία, η πειθαρχία και η υπακοή σε αυτό που πρέπει να γίνει για να έχεις ένα καλό αποτέλεσμα.

Ο Ηλίας, ο παρτενέρ μου, το πρώτο πράγμα που μου είπε όταν αρχίσαμε να χορεύουμε  ήταν το εξής: « Ο χορός είναι όπως οι σχέσεις. Χρειάζεται δύο, θέλει συνεργασία,  πάντα όμως κάποιος από τους δύο είναι λίιιιγο πιο μπροστά.Στη δική μας περίπτωση , εγώ θα οδηγώ και εσύ θα ακολουθείς.» Είχε δικιο. Από τα πρώτα κιόλας μαθήματα  ήρθε στην επιφάνεια το ηγετικό στοιχείο που δυστυχώς  με διακρίνει και με κατατρέχει και  το οποίο  σιχαίνομαι αλλά το άτιμο δεν ξέρω πως να το ξεφορτωθώ.Παραβίαζα χωρίς να το θέλω, τον χώρο και τον ρόλο του Ηλία, θέλοντας να πάρω το πάνω χέρι. Τόσο άθελα μου, τόσο χωρίς να το επιδιώκω και να το κάνω επίτηδες. «Δεν πειράζει» μου έλεγε. «Είσαι δυναμικός χαρακτήρας. Θα στρώσεις. Λίγη δουλειά θέλει». Επιβλήθηκε ο άτιμος και τον θαυμάζω γι αυτό. Τελικά υπάκουσα. Με δυσκολία, αλλά έμαθα να υπακούω στους κανόνες, και κυρίως στον άνδρα. Και σας ενημερώνω κυρίες μου ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο σε αυτή τη ζωή, από το να σε οδηγούν και να ακολουθείς. Ειδικά όταν ο άλλος ξέρει που πατάει και γνωρίζει που πάει. Τόσο στο χορό όσο και παντού.

Δεν χρειάζεται να πάρετε μέρος στο DWTS για να μπείτε στο χορό. Αν είστε από εκείνους που το έχετε μέσα σας τολμήστε το και ξεκινήστε άμεσα μαθήματα. Υπάρχουν  άπειρες σχολές στις οποίες μπορείτε να απευθυνθείτε ώστε να βάλετε τον χορό στη ζωή σας. Και αν πάλι δεν διαθέτετε το χρόνο, ή ακόμα και το χρήμα για κάτι τέτοιο , δεν πειράζει καθόλου. Σας έχω και άλλη λύση και την ανακάλυψα εχθές.

Σάλσα Πάρτυ.

Γίνονται παντού, γίνονται συνέχεια, αρκεί να το ψάξετε. Εγώ δεν είχα ιδέα. Μετά το τέλος του DWTS ,  πήγα για πρώτη φορά στη ζωή μου σε Σάλσα Πάρτυ. Σίγουρα έχω ξαναπάεισε μπαράκια με κουβανέζικη μουσική, και μάλιστα έχει υπάρξει περίοδος στη ζωή μου που το κόλλημα μου ήταν τέτοιο που πήγαινα κάθε ΠΣΚ. Άλλο όμως να πηγαίνεις σε μπαρ με λάτιν μουσική που μπορεί να περνάνε όλοι καλά αλλά δεν θα χορεύουν, και άλλο να πηγαίνεις στην ίδια την Κούβα, που απλά έχει μεταφερθεί ατόφια κάπου στην Αθήνα, και να νομίζεις ότι βρίσκεσαι στους δρόμους της Αβάνας, πίνοντας ρούμι και χορεύοντας στην κυριολεξία με όλους, ακούγοντας μόνο τη μουσική.

Πραγματικά για λίγο ξεχασα την Ελλάδα, τα αρνιά , το Πάσχα, τη δουλειά και ό, τι άλλο, και πίστεψα ότι βρίσκομαι στην καρδιά της Κούβας.Η μουσική αυθεντικά κουβανέζικη, το περιβάλλον το ίδιο, και γύρω μου ο κόσμος να χορεύει ασταμάτητα. Μπατσάτα, σάλσα , σάμπα, γρήγορα, πιο αργά, ερωτικά, ξέφρενα. Στην αρχή νιώθεις κάπως. Μετά το πρώτο ποτό δεν υπάρχει περίπτωση να μην σηκωθείς να χορέψεις. Υπάρχουν εκείνοι που χορεύεουν πολύυυυυ καλά. Υπάρχουν και εκείνοι που χορεύουν λιγότερο καλά. Όλοι όμως το διασκεδάζουν το ίδιο. Δεν χρειάζεται να ξέρεις, δεν χρειάζεται να το έχεις ξανακάνει. Βλέπεις τα βασικά βήματα, ή στα δείχνει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αυτός  που θα σε ζητήσει για χορό. Και μετά αφήνεσαι. Ξεκινάς να χορεύεις πιθανότατα με κάποιον από την παρέα σου, δεν σταματάς όμως εκεί. Πας να κάτσεις, και σε πλησιάζουν ευγενικά άλλοι θαμώνες που θέλουν να χορέψουν μαζί σου. Πρώτα ρωτάνε εσένα αν μπορούν να σε χορέψουν, αν δεχτείς, μετά ρωτάνε τον συνοδό σου. Μιλάμε για άλλες εποχές... Αν εκείνος δεχτεί, χορεύεις ένα τραγούδι μαζί του και πάει λέγοντας έτσι όλη η βραδυά. Είναι μαγικό το πως η μουσική και ο χορός φέρνει κοντά τους ανθρώπους. Απο τους καβαλιέρους της βραδυάς, με κάποιους θα μιλήσεις χορεύοντας και θα μάθεις τουλάχιστον το όνομα τους. Με άλλους μπορεί να μην ανταλλάξεις καν κουβέντα... Δεν έχει σημασία... Ο χορός είναι που μετράει.

Στην παρέα ήταν και ο Ηλιας, και ναι, πόσο μα πόσο μα πόσο ωραία ήταν που για πρώτη φορά με χόρεψε χωρίς να με σταματάει για να με διορθώσει και χωρίς να μου πει τι ακριβώς πρέπει να κάνω. Άλλη αίσθηση. Βέβαια όταν ο καβαλιέρος ξέρει να σε πάει, και άρυθμη να είσαι , ο χορός θα βγει, αν πάλι έχεις τα βασικά, πραγματικά ο χορός είναι ότι πιο όμορφο, αγχολυτικό και διασκεδαστικό υπάρχει. Αυτό που μου άρεσε από τη χθεσινή βραδυά, ήταν το ότι είδα πολλά ζευγάρια στη ζωή, να έχουν επιλέξει για τη διασκέδαση τους  να πάνε σε ένα Σάλσα Πάρτυ. Νόμιζα πως τα ζευγάρια τη σήμερον ημέρα , δεν χορεύουν και τόσο ... Έκανα λάθος.

Ακούστε με. Αν είστε από αυτούς που το έχουν στο μυαλό τους, βάλτε το και στη ζωή σας. Χορέψτε. Είναι καλή γυμναστική, είναι εξαιρετικά ψυχοθεραπευτικό, και βοηθάει στο να ζυγίσετε το πως πρέπει να είναι κάποια πράγματα σε αυτή τη ζωή.