Παιδιά που απέρριψαν οι ίδιοι οι γονείς τους, αφού "είναι ντροπή να έχουμε ένα τέτοιο παιδί στο σπίτι". Παιδιά παρατημένα και καταδικασμένα πρώτα από τους δικούς τους ανθρώπους και εν συνεχεία από την Πολιτεία. Εικόνες που προκαλούν συγκίνηση και ντροπή είδαν το φως της δημοσιότητας, μετά τη δημοσίευση σε τοπική ιστοσελίδα, των εμπειριών φοιτήτριας από το εξωτερικό, που περιέγραψε όσα είδε και έζησε κατά το διάστημα που προσέφερε εθελοντική εργασία σε ίδρυμα του νομού Ηλείας, όπου φιλοξενούνται παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Η νεαρή φοιτήτρια προέρχεται από το εξωτερικό και βρέθηκε μαζί με άλλους εθελοντές στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών το 2009, προσφέροντας εθελοντική εργασία για έξι μήνες. Όπως γράφει, «η στάση της ελληνικής Πολιτείας αλλά και της κοινωνίας για τα άτομα με αναπηρία καθιστά τη ζωή τους πολύ δύσκολη». Και προσθέτει: «Πολλοί εργαζόμενοι στο ΚΕΠΕΠ έχουν την ίδια νοοτροπία όπως και η υπόλοιπη κοινωνία. Δεν νομίζουν ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά με διανοητική αναπηρία, ως ανθρώπινα όντα. Η δουλειά τους είναι απλά να τα κρατήσουν ζωντανά».
«Πολλά από τα παιδιά φαίνονται αποκρουστικά, αλλά δεν είναι δικό τους λάθος: κανείς δεν νοιάζεται να τα ντύσει με ρούχα του μεγέθους τους, καθαρά και χωρίς σχισίματα, να κόψει τα μαλλιά τους στην ώρα τους, να τα βοηθήσει να πλύνουν τα δόντια τους, να βάλουν κάποια ενυδατική λοσιόν στα πόδια και τα χέρια, να κάνουν ντους όταν χρειάζεται... Το νοσηλευτικό προσωπικό βάζει την υπηρεσιακή στολή του, μόνο όταν έρχεται κάποια επιθεώρηση από το υπουργείο Υγείας», αναφέρει μεταξύ άλλων.
Γράφει ακόμα η κοπέλα: «Πολλοί "κανονικοί" άνθρωποι δεν θέλουν να καταλάβουν, πως αναπηρία δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι “φυτό”, ξαπλωμένο στο κρεβάτι. Πολλά από αυτά τα παιδιά στο ΚΕΠΕΠ είναι σε θέση να κάνουν πράγματα που δεν θα πιστεύετε: ένα αγόρι, το οποίο είναι δεμένο για πολλά χρόνια στο κρεβάτι του, φαίνεται ότι είναι σε θέση να περπατήσει, ή να οδηγήσει μια αναπηρική καρέκλα πολύ καλά (ειδικά προς τα έξω από την πόρτα). Αλλά δεν του επιτρέπεται, καθώς το ίδιο εξακολουθεί να περιμένει (για περίπου δύο χρόνια) εξέταση για την ασθενή καρδιά του. Ένα κορίτσι είναι σε θέση να ζωγραφίσει (παρ 'όλο που δεν μπορεί να ελέγξει τα χέρια της είναι πολύ καλά) και αυτό της αρέσει πολύ. Δύο επτάχρονα κορίτσια με αυτιστικό σύνδρομο μπορούν να καθίσουν στο τραπέζι και να φάνε με το κουτάλι, όμως, τρέφονται ακόμη μέσα στο κλουβί τους.
Ο επίλογος της επιστολής της φοιτήτριας, την οποία ανέδειξε το site iliatora και έκανε πρωτοσέλιδο η «Ελευθεροτυπία», καταλήγει: «Κατά τη γνώμη μου, όσο η στάση της κοινωνίας δεν θα αλλάζει, θα έχουμε τέτοια ιδρύματα, όπως το ΚΕΠΕΠ με όλα αυτά τα προβλήματα. Για μια ακόμη φορά θέλω να επαναλάβω, ότι δεν είναι αυτό σφάλμα των άλλων... Είναι δικό μας... Αλλά και εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό...».
Εκτός της έκθεσης όμως, έδωσε στην τοπική ιστοσελίδα και κάποιες φωτογραφίες, στις οποίες απεικονίζονται παιδιά με αναπηρία, ταλαιπωρημένα και παρατημένα, ενώ άλλα είναι δεμένα με ιμάντες στα κρεβάτια τους.
Το γεγονός επιβεβαίωσε στην «Ελευθεροτυπία» και η διοικήτρια του ιδρύματος, Αννα Μαζαράκη, υποστηρίζοντας ότι το δέσιμο των παιδιών με ιμάντες στα κρεβάτια γίνεται για την ασφάλειά τους, μετά τη γραπτή οδηγία του ψυχιάτρου που συνεργάζεται με το ίδρυμα.
Σημειώνεται ότι στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών περιμένουν ακόμα την κάλυψη των κενών θέσεων σε νοσηλευτικό προσωπικό, για την οποία δεσμεύτηκε δημόσια ο υπουργός Υγείας, μετά την αποκάλυψη της «Ελευθεροτυπίας» για τον ξυλοδαρμό τροφίμου από το προσωπικό του ιδρύματος.
Η συγκεκριμένη υπόθεση ερευνάται ακόμα με ΕΔΕ, ενώ από την Εισαγγελία της Αμαλιάδας έχει διαταχθεί η διενέργεια κατεπείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου