Κατ’ αρχήν, πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε συζήτηση, για να τελειώνουμε με τους κάθε λογής «μύθους», να ξεκαθαρίσουμε ότι τα κλειστά επαγγέλματα δεν είναι ελληνική πατέντα. Κατά συνέπεια, εν προκειμένω, δεν ισχύει ο γνωστός αφοριστικός κανόνας ότι «μόνο εδώ συμβαίνουν αυτά». Συμβαίνουν κι αλλού ή μάλλον συνέβαιναν. Απλώς «έξω» φρόντισαν και τα έλυσαν νωρίς, γιατί έβλεπαν το κακό που έρχεται και είπαν να το αποφύγουν. Πάρτε για παράδειγμα, την περίπτωση των φορτηγών Δημοσίας Χρήσεως (Δ.Χ.).
Και δείτε τι έγινε στην περίπτωση της Ιταλίας ας πούμε. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που εδώ στην Ελλάδα de facto θεωρείται σχεδόν αστεία περίπτωση, έκλεισε το μέτωπο πριν από πέντε - έξι χρόνια, χωρίς να ανοίξει μύτη. Πώς; Δίνοντας στους ιδιοκτήτες φορτηγών και νέες άδειες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, προκάλεσε έναν ιδιότυπο πληθωρισμό αδειών, οι οποίες κάπως έτσι έχασαν την αξία τους και το επάγγελμα άνοιξε από μόνο του, χωρίς να το καταλάβουν ούτε οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι. Αν επιχειρούσε κανείς έναν παραλληλισμό, θα έλεγε ότι grosso modo, ο Μπερλουσκόνι έκανε ό,τι επιχείρησε να κάνει η χούντα στην Ελλάδα. Τότε που δόθηκαν οι τελευταίες μαζικές άδειες φορτηγών Δ.Χ. στη χώρα μας. Βεβαίως, οι συνταγματάρχες δεν είχαν κατά νου την απελευθέρωση, αλλά την εκδούλευση. Υπό όρους, όμως, κι εννοείται κατά τύχη, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι ίδιο. Το συμπέρασμα; Λύσεις υπάρχουν, απλά κάποιος θα πρέπει να ασχοληθεί μαζί τους σοβαρά και να μην περιμένει τη συγκυρία. Ούτε βεβαίως την τελευταία στιγμή. Γιατί τότε, πράγματι, αναβιώνουν οι ελληνικές πατέντες και συμβαίνει αυτό που ζήσαμε όλη την περασμένη εβδομάδα. Και κατά πάσα πιθανότητα θα ξαναζήσουμε από Σεπτέμβριο, όταν η κυβέρνηση, εκούσα άκουσα, θα ανοίξει και τα υπόλοιπα κλειστά επαγγέλματα.
Και μη σπεύσει κανείς να σηκώσει τους ώμους και να πει «δεν ήξερα». Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν ξεκίνησε η προετοιμασία της χώρας μας για την ένταξή της στην ΟΝΕ, είχε προειδοποιηθεί για την ανάγκη να τελειώνει με αυτή τη στρέβλωση. Απλώς στα χρόνια που πέρασαν κανείς δεν έκανε τίποτα. Ή μάλλον, για να είμαστε ακριβείς, οι πολιτικοί, όλων των κυβερνήσεων που «πέρασαν» έκτοτε, το μόνο που έκαναν ήταν να κλείνουν το μάτι στους ιδιοκτήτες φορτηγών, αφήνοντάς τους να εννοηθεί ότι στο τέλος κάτι θα γίνει. Ετσι, το εμπόριο των αδειών συνεχιζόταν κανονικά, οι αγοραπωλησίες γίνονταν νόμιμα και το χρήμα... εκινείτο. Για να αποδειχθεί, πριν από λίγα 24ωρα, ότι στην πράξη εκινείτο «στραβά». Και κάπως έτσι βρέθηκαν όλοι να διεκδικούν το δίκιο τους. Και οι ροδακινοπαραγωγοί από την Ημαθία να απειλούν με κινητοποιήσεις, εξαιτίας της ζημίας που υπέστησαν από την απεργία των φορτηγών, αλλά από φθινόπωρο, αφού τελειώσουν, πρώτα, με τις αγροτικές δουλειές. Για να μην ξεχνιόμαστε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου